Pages

20 Nis 2020

20 Nisan 2020 16/6



Selamlar
Meydan okuma ilk yarısına yaklaşıyor. Düzenli yazabilmek, çok güzel. İnsanı ataletten kurtarıyor. Ezgi’ye teşekkür ediyorum, bana çok iyi geldi.

Bugünün konusu; bugünlerde bize ilham veren şeyler.

Malum evdeyiz. Gözlem alanımız daraldı. Ama digital teknolojinin geldiği nokta bize bu daralma hissini yaşatmıyor. Gerçi insanlar uzun süredir dışarıda olsa bile, sadece ekranlara bakarak yaşadıkları için, çok fark etmemiş olabilirler, bu daralmayı. Yanımızdan gelip geçen mevsimleri, insanları, olayları hiç görmeden, sosyal medyanın ve ekranların bize sundukları ile yaşamaya başlamıştık, uzun süredir zaten. Birileri yaşıyor, tecrübe ediyor, okuyor, bizde seyrediyorduk. Belki de bu süreç bize hayatı izlemenin değil, yaşamanın ne kadar kıymetli olduğunu hatırlatır. Umarım nasip olur, çıkarsak kapılardan bu defa daha önce yaptığımız şeyleri bırakır, artık hayatımızı gerçekten yaşamaya başlarız.

Benim canım arkadaşım, alt komşum, küçük kardeşim gibi sevdiğim, edebiyat öğretmeni Nafiacığım, ( fotoğrafta en arkada olan sevimli yüz) geçen gün bu "kapılardan çıkma" imgesi üzerine minik bir yazı yazdı. Benim için çok ilham vericiydi.

Yetinmeyi öğrenmiş olarak çıkacağız kapılardan.
Gereksiz şikayetlerimizi unutmuş olarak,
Herkesi olduğu gibi tüm hataları ile severek,
yanında olarak çıkacağız bu kapıdan.
Ertelediğimiz birlikteliklerimize üzülmüş olarak çıkacağız.
Bir anda her şeyin değişebileceğine inanmış olarak.
Şimdinin değerinin farkına vararak,
Gerçek yalnızlığı, sahte kalabalığı, görmüş olarak çıkacağız kapılardan
Toprağın, suyun, karıncanın, arının kıymetini anlamış olarak,
Kapıdan çıkmanın değerini anlamış olarak çıkacağız.

Benim nahif arkadaşım, gönlünü kaleme döktü. İşin esası mesleğimle ilgili, hobilerimle ilgili dikkatimi çeken başka şeylerde oldu. Ama yazının etkisini dağıtmak istemiyorum. Hayata bakışımızı sorguladığımız demlerdeyiz. O yüzden böyle kalsın istedim. Bu arada "Anne" bitti. Sempatik ama cesur hatun. Sevdim tatlı cadıyı. Gerçekten ilham vericiydi. Haksızlık etmeyip, ondan da bir replik paylaşayım. 😊

Hayat hediyelerini bazen en karanlık ve kuytu yerlerde saklıyor.

Sanırım sadece yeterince cesur olanlara, kendini aramaktan korkmayanlara vermek için.





Şimdi aklıma geldi; dün bir arkadaşım paylaşmıştı. Hayatla ilgili bir tüyo 😊

Birine sormuşlar:
Nasıl zengin oldun?
Demiş ki;
Allah verdi, ben ihtiyacı olana verdim.
Allah verdi, ben ihtiyacı olana verdim.
Yarışılır mı o kazandı.  😊 😊 😊

Adı güzel, kendi güzel peygamber efendimiz, Muhammed Mustafa, bir hadis-i Şerifinde;

“Zekat vermekle mal azalmaz” buyuruyor.

Bu zor zamanlarda, bana bu güzel uyarıyı hatırlattığı için son derece ilham vericiydi.

Normalde Nafia’canın yazısından sonra susacağım dedim ama ilk yazımda da dediğim gibi “ders anlatamayan öğretmen sendromu” yaşıyorum. Hoş görün 😊
Yarın görüşürüz, selametle….


11 yorum:

Derya dedi ki...

Şu günler bana hayatımı daha sade, daha az ve daha zararsız yaşamak için ilham verdi, ne güzel satırların vardı..

uzmanamator dedi ki...

Bayıldım ilham kaynağına da kalanına da anne sence de devam etmeli gibi hissettiemiyor mu 🤗🤗🤗

mavilale dedi ki...

teşekkür ederim deryacım. sevgiler

mavilale dedi ki...

bizim kız kasabaya öğretmen olaydı. oğlumuz doktor olup geleydi. öğretmen kızla sebasçin evleneydi. (annesi şok geçirsin hahahah) o ev o manzara hiç bitmeyeydi. ne iyi olurdu be :))

Şevval dedi ki...

Arkadaşınız çok güzel yazmış. Sizin yazınızla birleşince de daha da güzel olmuş. Ellerinize sağlık :)

deeptone dedi ki...

ne güzel yazıydı baştan sonaaaa :) daha sonra ağaç ev sohbetlerine de yine katıl ama olur muuu :)

Gonca dedi ki...

Insallah herkes alması gereken dersi payını almış olarak çıkar karantinadan ve cogalmanin yolunu öğrenmiş olarak yolumuza devam edebiliriz.

sessizkaldım dedi ki...

Dilerim hepimiz bu olaylardan bir ders alarak çıkarız.... Rabbim güzel günler görmeyi nasip etsin inşallah 🙏...Sevgili öğretmenimin notu gerçekten çok güzeldi gönlüne sağlık 🌼bol bol güzel ilhamlar almak dileğiyle 😊 sevgiler canım benim 😊🌸

deeptone dedi ki...

feriha hanım, bak blogumda yanda arşivde yaa, okuyodun, unutmuşsun biraz herhalde :) uzun değil bölümler, çabucak okuyabilirsin yani :) çocuğu yok :)

Unknown dedi ki...

Merhaba. Yazılarınızı okuyup bazen aynı kitapta ya da hobide bulustugumuzu görmek hoşuma gidiyor. Bugün bir hoşluk daha yakaladım blogunuzda ki komşunuz Nafia Hanım Trabzon'dan bizim de kiymetlimizdir. Yazılarınızı takipteyim. Size ve Nafia Hanım'a en içten selam ve sevgilerimi gönderiyorum. Hoşça bakın zâtiniza.
Sevil Tekinbaş

mavilale dedi ki...

Sevil Hanım, çok memnun oldum. Nafia ile konuştum selamı var. muhabbetle...