Bayram Ertesi..

Selamlar

Her Kurban Bayramında olduğu gibi bu bayramda ilk gün evdeydik malum. Etler eve gelince, kurban paylarını ayarlamam ve eve ayırdıklarıma dondurucuya yerleştirmem gerekiyor. Bugünlerin ağır yalnızlık ve hüzün duygusu beni çok ağlattı. 

Bedenimi ve ruhumu çok yorgun hissediyorum. Bağışıklığım düştü sanırım. Ortada hasta olacak bir durum yokken benim geniz akıntım ve beden ağrılarım var. Allah kabul etsin ama bu sene kurbanın taksimi her seneden daha yorucu geçti. 

Bayramın dördüncü gününden bu kare. Benim kaplıca planım çöp olunca bari Sivas'ta iki adım ötemizde olduğu halde hiç gitmediğim Hafik Gölü'ne gidelim dedim. Tesislerde ne var ne yok hiç bilmiyorduk. Kızımı yolcu ettikten sonra yola çıkmadan önce bir nefes arası olsun dedik. Çok sakin çok huzurlu bir yermiş. 

 

Ruhumdaki ağırlığın nedenlerinden biri de hiçbir şeye yetişemiyorum hissine kapılmama neden olan yarım işlerim. Onları gündemime almaya karar verdim. Bu yaz tatilinde daha çok okumayı ve daha çok örmeyi planlıyorum. Motif etkinlik grubunun bir önceki yıl ördüğü motifler. Birleştirilmemiş halde bir poşette bekliyordu. onları masaya dizdim ve birleştirmeye başladım. 

Yolculuğu hobiyle değerlendirmek bir motifçi geleneğidir. Sivas'a giderken de motifleri birleştirmeye devam ettim. :)) 

Eşim bayram öncesinde 5 kilo çilek almıştı. Çileği muhafaza etmenin en geleneksel yolu reçel yapmak sanırım :) 

Bir yıl önce kardeşim Marmara Üniversitesine atandı. Uzun süredir aile bir araya gelmiyordu. Bayramın üçüncü günü fırsattan istifade onun atanmasını kutladık. aile pikniği ile. Ben hiç fotoğraf modunda değildim. Ama bu güzellik de burada kalsın istedim. :) 

Motiflerle ilgili motivasyonum, bu atkı ile başladı. 2 yılı var bu motiflerin. Hatice angora ipleri göndermişti. ben de motif örüyordum ağır usul. Sevgi bana destek olmak için aldı ipleri ördü motifleri ama ben birleştiremedim. Öylece atıl bekliyordu. Benim sınır noktam oldu. Bu atalet yeter dedim ve motifleri birleştirdim. 

Bu ara psikolojim pamuk ipliğine bağlı. bir gün iyiysem üç gün kötüyüm. Umarım yeniden içimdeki hiçbir şeyin bitiremediği umudu ve enerjiyi bulabilirim. Sanırım çok uzaklara kayboldu. Onca aksiyona rağmen bir türlü iç huzurumu sağlayamıyorum. Bana dua edin dostlar. Selametle....

 

Bayramımız Mübarek Olsun

Selamlar 

Kurban Bayramımız mübarek olsun dostlar. Kurban Bayramı'nda memlekete ikinci gün gidebiliyoruz. Malum kurban ibadeti. zaman alan bir ibadet. Şehirde oturunca mecburen sırayla yapılan bir ibadet aynı zamanda. Biraz hastayım. Havalardaki değişkenlik beni olumsuz etkiledi sanırım. O nedenle kurban kesim yerine eşim ve kızım gittiler. Ben de evde yalnız olunca Geçen haftanın etkinliğini bloğa yazayım istedim. 

Evet, kızım geldi. Geçen bayram gelemediler ama çok şükür bu bayram annem de kardeşim de kızım da gelebildiler. Yarın Sivas'a gideceğiz. Kurban eti evi gelip, payları ayarladıktan sonra hazırlanacağız. 

Eşim emekli olduğu için onun maaşı her ayın ilk günü. Bu ay pazar gününe denk gelince maaş, hadi pazar kahvaltısını dışarda yapalım dedik. Talas'ta benim sevdiğim mekanlardan biri olan Erguvan Kafe'ye gittik. Kahvaltıdan sonra da Yaman Dede Cami'sine neden gitmiyoruz dedik. 

Tablakaya Mahallesi, Talas'ta eskiden Rumların ikamet ettiği bir mahalle. Eski Rum Evleri var mahallede. Bu da onlardan birinin kapısı. 

Yaman Dede, mahallenin esnaflarından Yuvan Efendi'nin oğlu. Rum bir ailenin çocuğu. asıl ismi Diyamandi. Aile, Talas'tan Kastamonu'ya taşınır ve genç Diyamandi liseyi orada okur. Lisede Arapça ve Farsça derslerindeki başarılarından dolayı Yamandi Molla diye ünlenir :) 

İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunu olan Yaman Dede, Farsça 'ya olan ilgisi ve hakimiyeti sayesinde Mesnevi ile tanıştırır. Mevlana'nın beyitlerinden çok etkilenir. Süreçte kalbi İslam'a ısınır. Tüm ailesinden gizleyerek müslüman olur. Kendi deyimi ile 40 yıl ya iftarsız ya sahursuz oruç tutar. Ne kızı ne eşi bilmiyordur Müslüman olduğunu. Bir gün dayanamayıp, itiraf eder ve kıyamet kopar. Kilise ültümaton verir. Ya eşinden ayrılacaktır ya da yeniden Hristiyan olacaktır. O da ceketini alıp evden çıkar.  İsmini Mehmet Abdülkadir Keçeoğlu olarak değiştirip, nüfusa İslam kaydını verir. 

Peygamber Efendimiz için bir Naat-ı Şerif de yazan Yaman Dede, Hayrettin Karaman, Emin Işık gibi hoca efendilere de ders veren bir alimdir. Yazının sonuna Yaman Dede'nin Naat'ını da eklerim inşallah. 

Tüm bunlardan sonra benim aklımı meşgul eden, kafamı karıştıran bir durum var. Rum çocuklarını İslam'a ısındıran, kalplerinde Allah ve peygamber sevgisi yeşerten bir lise öğretimini verebiliyormuşuz. Şimdi ne oldu da ne değişti de Rum çocuklarını geç, Müslüman çocuklarının kalbindeki imana can suyu olamıyoruz. Deist, ateist hatta ben hristiyanım diyen Türk çocukları peyda oldu. Nerede, nasıl büyük bir yanlış yaptık biz. Çok üzücü çooookkkkk.

Talas'ta Abdülhamit Han, Rum tebaa için ibadethane olsun diye bu binayı kilise olarak yaptırmış. Rum ahali bölgeden ayrılınca, Yaman Dede'ye itafen kilise camiye çevrilmiş ve her ne kadar adı Yeni Cami olsa bile Yaman Dede Cami'si olarak bilinen ve aktif olarak da kullanılan bir ibadethane. 

Mahalle Ali Dağı'nın eteklerinde kurulmuş. Hava da ne sıcak ne soğuk, tam yürüme havasındaydı. Keyfe keder, salına salına gezdik koca kişi ile :))

Yolun sonunda bizi Manzara Kafe bekliyordu. Hem biraz dinleniriz hem de sabah kahvemizi içeriz niyetiyle Kafeye geçtik. 

Kafenin sadece adı Manzara Kafe değilmiş. Çok güzel bir manzarası da varmış ayrıca. Bir daha ki sefere kahvaltıya da buraya gelmeye karar verdik. 

 Yaman Dede'nin Naat-ı Şerif'ini ekleyerek bitireyim postu. Selametle 

Yaman Dede – Gönül Hun Oldu Şevkinden
Naat-ı şerifi sözleri

Gönül hun oldu şevkinden boyandım Ya Rasulallah
Nasıl bilmem bu nirana dayandım Ya Rasulallah
Ezel bezminde bir dinmez figandım Ya Rasulallah
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah.

Yanan kalbe devasın sen, bulunmaz bir şifasın sen
Muazzam bir sehasın sen, dilersen rehnümasın sen
Habib-i Kibriyasın sen, Muhammed Mustafa-sın sen
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah.

Gül açmaz çağlayan akmaz, İlahi nurun olmazsa
Söner alem, nefes kalmaz, felek manzurun olmazsa
Firak ağlar, visal ağlar, ezel mesturun olmazsa
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah.

Erir canlar o gül buy-i revan bahşın hevasından
Güneş titrer, yanar didarının bak ihtirasından
Perişan bir niyaz inler hayatın müntehasından
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah.

Susuz kalsam, yanan çöllerde can versem elem duymam
Yanardağlar yanar bağrımda, ummanlardan nem duymam
Alevler yağsa göklerden ve ben messeylesem duymam
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah.

Ne devlettir yumup aşkınla göz, rahında can vermek
Nasip olmaz mı sultanım haremgahında can vermek
Sönerken gözlerim asan olur âhında can vermek
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah.

Boyun büktüm, perişanım, bu derdin sende tedbiri
Lebim kavruldu ateşten döner pâyinde tezkiri
Ne dem gönlün murad eylerse taltif eyle kıtmiri
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah (s.a.v).

 
Yaman Dede (rah.)
(1887 – 1962)

DeyrulZafaran Manastırı ve Midyat

Selamlar

Yıllar önce Bitlis- Tatvan'da çalıştığım dönemde öğrencilerimle Midyat turu yapmıştık birkaç kere. O zaman bir kaç kere gitmiştim Deyrulzafaran Manastırı'na. Midyat yakınlarındaki Süryani Manastırı. Aktif olarak da faaliyet gösteren bir mabet. Yıllar önce geldiğimde giriş ücreti falan talep etmemişlerdi. Turizme kazandırılması iyi olmuş. 

Manastırın mezar odasıymış burası. Süryani piskoposlar buraya oturur vaziyette gömülüyormuş. Sıradan Süryaniler herkes gibi gömülüyormuş ama ileri gelen din adamları kıyamet günü İsa Mesih'i yatar vaziyette değil ayakta karşılamak istedikleri için oturur vaziyette gömülüyorlarmış. Mezar sayısı çok değil ama uzun zaman önce gömülen bir din adamının kemiklerini kenara ayırıp, yeni öleni de buraya gömüyorlarmış.

Manastırın bahçesindeki bu ağacı hatırlıyorum.  Yıllar önce geldiğimizde de böyle pembe pembe açmıştı.

Bunlarda vaftiz çanaklarıymış. Yetişkin birini vaftiz ettiklerinde üsttekini, bir bebeği vaftiz ettiklerinde ise aşağıdaki çanağı kullanıyorlarmış. 

Din adamlarını taşıdıkları tahtarevan. 

Yeni papanın seçimi sonrasındaki görüntüleri de hatırlayınca; İslam nasıl eşitlikçi ve insan onuruna yakışan bir din. 

Bir ortamda Peygamber Efendimizi tanımayan onu çıkaramazmış ilk görüşte. O kadar tevazü içinde yaşarmış efendimiz. Kimsenin sırtına binmeyi hayal bile etmemiştir sanırım. Kabe'deki putları kırdıkları sırada, Hz Ali, omuzuma basıp yükselin efendim deyince, sen nübüvetin ağırlığını taşıyamazsın deyip, Hz Ali'yi kendi omuzuna bastırıp yükseltmiş. 

1. Dünya Savaşı sırasında devrin İngiltere Kraliçesi manastırın rahibine hediye etmiş bu matbaa makinasını. Mardin'de çıkan ilk gazete bu makina ile basılmış.

Pazar ve çarşamba günleri ayin yapılan kilise bölümü.

Mardin sokakları masalın içinde olduğunuzu düşünmenize neden oluyor Midyat'ın konakları ise masala karakter kazandırıyor diyebiliriz. Meşhur Sıla Konağı. Yine yıllar önce bir kaç kere gezdim içini diye bu defa girmedim. Zaten çok kalabalıktı. Gençler rahat gezsin dedim. 

Ellerimize Midyat'a özel desenlerden yaptırmazsak ayıp olacaktı :) Hadi bakalım 10 puanlık uzman sorusu; hangi el benimki hahahaha 

Sürekli güneş kremi sürmüş olmama rağmen 3 ton koyulaştı tenim. Hala da kendi rengine kavuşamadı :) 

Midyat'ta gümüş alış verişini de ihmal etmedik ve artık yeter diyerek eve döndük. Bu sene çok şanslıydım ve gezi sonrası dersim yoktu ve dinlenebildim.  Geçen seneki sabahın altısında yolculuk bitip, sabahın sekizinde nöbet görevine geldiğim zamandan sonra resmen piyango vurmuş gibiydim :)) 

Okul gezisini bitirmiş bulunuyorum. Artık daha rutin yazılarım gelir inşallah. Yine çok yoğun zamanlardan geçiyorum. Bloğu ihmal etmemek için elimden geleni yapacağım, söz . 

Şimdilik selametle....