madem kış geldi.

selamlar

madem kış geldi, kışlık bir post yazmalı değil mi. geçen seneden beri boş durmayıp üretmişim bakınca onu gördüm fotoğraflara. sevdiğim insanları fiziksel olarsak ısıtan el emeklerim, benimde ruhumu ısıtıyor. bu tadı başka şeyde bulmak epey zor.

 motif grubuyla ördüğümüz motifler büyüklü küçüklü kuzenlere hırka oldu. :)

 anne çok renk seviyor :) Allah'tan gencimiz giymem demiyor.:)

 bizim ponçik hırkamız olmasa mıydı.

 bu daha yeni bu senenin mahsulü. sevdik kendisini.

 zaten poz vermeyi beceremeyen insan birde aynada kendini çekerse karikatür tiplemesi olur işte böyle ahahahah

motif etkinliğinden büyük kuzene düşen :)

hadi nilüfer dinleyelim. her yerde kar var madem. selametle...

pazar aşkına :)

hayırlı sabahlar

benim için pazar tembellik demek :)) o yüzden pazar gibi olmayan bir pazara uyandım aslında. ama yinde de mutluyum. sevdiğim arkadaşlarım akşama bana gelecek, hazırlık yapmak çok keyifli o yüzden. burada hiç bahsetmedim ama ben 6 aydır diyetteyim. kendimi boşlamam bana korkunç kilolar olarak dönmüştü. bu sorunla mücadele edip çok şükür bir noktaya getirdik. konu niye buraya geldi. sabah artık çok erken kalkıp kahvaltımı ediyorum. hayattaki en büyük yanlışımdan kurtulmak adına. bu sabahta erkenden uyanıp kahvaltımı ettim. kitabımın son 30 sayfası kalmıştı. onu bitirdim. akşamdan yapıp dondurucuya koyduğum kurabiyeleri pişirdim. aslında dediğim gibi bugün işim çok misafirim gelecek akşama ama bu kitabın düşündürdüklerini yazmadan geçmek istemedim.

bende gençken etkilenmiştim birkaç "izm"den itiraf ediyorum. ama 40 lı yaşlarım bana öğretti ki insan aklının ürettiği hiçbir "izm" insanın derdine çare değil. Mısırlı bir yazar Neval SEDDAVİ. ilk defa okudum. edebi olarak çok başarılı mı tabiki hayır. daha nitelikli kitaplar okudum. ama anlattığı hikaye biz steril hayatlar yaşayan insanlar için, birazda vicdan sahibiysek oldukça sarsıcı. ölüme mahkum edilmiş bir fahişenin yaşadıkları üzerine kurgulanmış bir kitap. konu daha çok okunsun diye tiksinç bir üslupla yazılabilirdi. bu basitliğe düşmemiş olması çok güzel. Ama kitabın bakış açısına katıldığım söylenemez. kahramanımız Firdevs'in yaşadıklarına bakınca, onu ölüme götüren davranışı çok anlaşılır. buna itirazım yok. benim itirazım yazarın, Firdevs'in seçimini kutsaması.
işte başta söylediğim insan aklının ürettiği izmlerin bize çare olamaması burada devreye giriyor bence. şiddete tacize tecavüze hayatı boyunca maruz kalan bir kadın, birini öldürmeyi seçebilir. biz üçüncü şahıslara burada düşen, onu bu hale getiren sistemin sorgulamasını yapmaktır. şiddet gören bir kadının şiddet uygulamasını kutsamak değil. işte insan aklı sadece bunu üretebiliyor. geçenlerde haberlerde seyrettim köpeğini döven adamı hayvan severler toplanıp dövmüş. davranış aynı. Taif''te taşlanıp yaralanan Peygamberimiz kendisini yaralayan insanlar için Rabbinden merhamet diledi. çünkü O nefsinden gelenle hiç konuşmadı. vahiyle desteklenen ruhuydu her zaman konuşan. bizimde kadın erkek hepimizin ihtiyaç duyduğu şey işte bu bence. köpeği döveni döven insanlar, evlerine mutlu mesut gittiler. köpeğin intikamını almışlardı çünkü. fakat aslında köpeği döven insandan zerre farkları yoktu. çünkü ikisi de nefsinin oyuncağı olmuştu. Rabbim bizi nefsimizn şerrinden korusun.
ikinci itirazım kitaptan çok, bu kafalarda insanlara. tarihin her devrinde ve her yerinde yaşanan kadını aşağılama, onu hor gören ve ona meta gibi davranan zihniyet, sanki sadece bir coğrafyaya ve sadece bir inanç biçimine has gibi sunulup sevis edilmesi artık mide bulandırıcı hale geldi. biraz tarih bilmek ve iyi niyetle yaklaşmak gerçeği görmek için yeterli zannımca.
selametle...

huuuuu delular huuuu.....

selamlar

oyy hayat telaşı yine yoğunlaştı. bloğum yine garip kaldı ama kopmak yok, inşallah. bu ara malum yazılı mevsimi başladı. ben ilk sınavımı anam babam usulü klasik yapıyorum genelde. bence eğitimdeki en büyük problem test sorusunda doğru şıkkı işaretlemekten cümle kuramaz oldu gençler. o yüzden benim ilk sınavlarım mutlaka cümle kuracakları klasik sınav olur, yirmi yıldır. bu alışkanlık bana yazılı okumak için uzun zamanlar ayırmak olarak dönüyor tabi. o yüzden yazılı mevsimi yoğun geçer bende. pek kendime zaman ayıramam. neyse ki tek sınıfım kaldı. bitiriyoruz süreci. 

      gelelim delilerin hikayesine. film vizyona girmeden rastlamıştım sosyal medyada. önce kostümler dikkatimi çekti. aslında oyuncuları tanımama rağmen, ağır makyaj yüzünden kim olduklarını bilemedim başta. tanıtım videosunu nöbet sırasında sessiz seyretmiştim. o yüzden Türk filmi olduğunu anlamadım. aşağıda ismin devamının "fatih'in fermanı"olduğunu görünce dur bir dakika neyi kaçırıyorum dedim. ve Türk filmi olduğunu, daha önceden duyduğum Osmanlı ordusunun içindeki deliler birliğini anlattığını görünce, takibe aldım. aslında daha önce gidecektim, ama eşimle boş vakitlerimizi denkleştirmek biraz zaman aldı.

    bir net fenomeni der ki "ben anlatmıyorum, görüyorsunuz zaten " hahaha
 filme nasıl emek verildiği afişinden bile belli. tarihimizin en bilinmeyen yüzlerini, en minnettar olmamız gereken insanları, vefasızlık edip unuttuğumuz kahramanlarını, bize hatırlattıkları için emek veren herkese, teşekkür ederek başlayayım. film ciddi bir senaryo derinliğine sahip. görseller muhteşem, oyunculuklar çok iyi. birde tamamen gerçek insanları bize anlatıyor. ama biz malesef kendimizden olana çok acımasız olduğumuz için, bir dolu olumsuz yorumda okudum. mesela dindarlığı şekilcilikten ibaret olan insanlar, filmdeki bazı sahneleri ve rabıta hallerini şaman ayinlerine benzetmişler. aynı tören sarıklı cübbeli abiler tarafından yapılsa tasavvuf ehli olarak görecekleri sahneleri, şaman ayinlerine benzetmişler. dediğim gibi, dindarlıkları şekilden ibaret, kabuktan öze inemediği için bu yorumlar. filmin sonunda adsızın "isim almak için bir kahramanlık yapmaları gerekiyor çünkü" şehadeti sonrasında, ustasının gözyaşları içinde adını Hamza, koyması hiç dikkatlerini çekmemiş. çünkü bizim delular kılık kıyafet açısından, onların zihinindeki dindar insan profiline uymuyor. neyse çok takılmamak lazım. bazısına çare yok. ama ben bunları yazdım.çünkü bu yorumlara denk gelip, filme gitmekten vazgeçmeyin derim. biz bizim kahramanlarımızı, çocuklarımıza anlatmazsak, onlarda elin vampirine hayran olur.

  resimde görüldüğü gibi karı koca çok yorgunduk. ikimizde nöbetten çıkmıştık. ama iki saatin sonunda iyi ki ihmal etmedik iyi ki geldik dedik. gidin seyredin. kaçmaz bu film. selametle