Her Ay Bir Kitap, Bir Film (Wirginia Wolf, Kendine Ait Bir Oda)

Selamlar

Yılın ilk günlerinde sevgili Hatice’nin bloğunda denk geldiğim bir etkinlik vardı. Her ay bir kitap ve bir film, düşünülmüş liste yapılmıştı. Sevgili mor düşlerkitaplığı ve goncanın dünyası düzenlemişti. Beni planlayan, organize olmama katkı sunan tüm içerikler dikkatimi çeker. Okuma alışkanlığımı disipline edeceğini düşündüğüm için, şartlar elverdiği sürece katılmaya karar verdim. Bugün yılın ilk ayının son günü ve ben kitabımı bitirmeyi başardım. Akşama filmi de izleyeceğim inşallah.

İlk ay kitabımız, Virginia Wolf, “Kendine ait bir oda” kitabı. Zaten okumak istediğim bir yazardı. Çok güzel denk geldi. Seçim için arkadaşlara teşekkür ederim. Çok faydalandım. Notlar aldım. Ufkumu açtı.

Gelelim bana düşündürdüklerine:

Kitap, yazarın bir kız okulunda, genç hanımlara yaptığı bir konuşma aslında. Kadınların edebi eserler üretmesi ya da üretmemesi üzerine bir konuşma. Bir kere çok iyi hazırlanılmış, yetkin bir metin. Kurmaca yazan ya da yazacak kadınlarla ilgili doğrudan kendi fikirlerini anlatmak yerine bir kurmaca hazırlayıp, oradaki Mrs. Seton üzerinde anlatması çok yaratıcı. Erkeklerin ve kadınların bu konuda sahip oldukları şartları; kendi kurmacasında, Oxbridge (erkeklerin eğitim gördüğü okul), ve Fernham (kızların eğitim gördüğü okul) okullarında yenen öğle ve akşam yemeği mönüleri üzerinden çok iyi anlatmış.  Erkeklerin okulundaki zengin mönünün yanında kızların okulundaki mütevazi mönüyü tahmin etmek zor değil. Hayatın kadın ve erkek cinsine sunduğu şartlar ancak bu kadar güzel tasvir edilebilirdi. Çok kadınca ve nahif, aynı zamanda etkileyici.

Ayrıca Oxbridge’de yemeğe gitmeden önce nehir kıyısında oturup, düşünen, sonrada yemeğe gitmek için çim alanda yürümek isteyen kadın karekterimiz, görevlinin sert uyarısı ile çakıl taşlı yola geçmek zorunda kalıyor. Çünkü çimlendirilmiş yol, o okulda okuyan öğrencilere ve hocalara ait. Yani erkeklere!!!!!

Kurmaca yazmak isteyen kadınlara lazım olduğunu söylediği, bu kitabı okuyan herkesin bildiği o meşhur ifadesi; “kendine ait bir oda ve kendine ait bir para” bence de çok yerinde bir tespit. Kendine ait para elbette önemli ama ondan daha elzem olan kendine ait bir oda. Çünkü insanın hele de kurmaca üretecek kişinin zihnini toparlaması şart. Bir erkek için bu elzem olmayabilir. Ama bir kadın için hayati önemde. Örneğin ben bu satırları yazarken, “pişirdiğim sütü yoğurt yapmak için, yeterli oranda soğuyup soğumadığını kontrol etmem gerekmekte.” Ya da “uyanan eşime kahve yapmak için sütten bir miktar cezveye almalı ve yeniden ısıtmalıyım.” 😊

Ayrıca benim de çok şikâyet ettiğim bir konuya dikkat çekiyor. Kadınlar hakkında yazan ve konuşan genelde erkekler. Yıllarca “kadınlar nasıl giyilmeli, nasıl konuşmalı, nasıl davranmalı” bu konularda konuşan hep erkekler. Özellikle 28 Şubat döneminde okumak ve çalışmak isteyen tesettürlü kadınlar ne demek istediğimi çok çok iyi anlayacaktır. Günümüz insanı için yazının bulunması kadar eski bir tarih ama o dönemin acıların çekenler hala hayatta. Gençler onlarla ilgili yapılan haber ve belgeselleri seyredebilir. Ne demek istediğimi anlayacaklardır. Bu konuyu çok uzatmak istemiyorum ama “bu kadına haddini bildirin” diyen, siyasetçinin nefret dolu gözleri hala aklımda.

Feminist üslup, biraz saldırgan bir üslup maalesef. O nedenle pek hoşlanmam. Ama Wolf’un kitabı son derece entelektüel bir tutum sergiliyor. Kitaptan hoşlandığım birkaç alıntı yapmak istiyorum, bloğumdan kalsın istediğim.

“Bir erkeğin zihninin ağırlığı, hızı, adımları kadınınkine hiç benzemez. Bu nedenle de bir kadın erkekten dişe dokunur bir şey öğrenemez.”

“Romanlar çoğunlukla panzehir değil, uyuşturucu etkisi gösterir.”

“Kadınlar erkekler gibi yazsalardı. Ya da erkekler gibi yaşasalardı onlar gibi görünselerdi, çok yazık olurdu”

Bu cümlenin altına imzamı atabilirim. Erkek olmamak benim şükür sebeplerimden biridir. Bunu bir hırsla falan söylemiyorum. Erkeklerin yaşamı çok renksiz ve tekdüze. Bu şekilde yaşamak zorunda olmamak bence şükür sebebi 😊

“Eğitim benzerlikleri değil, farklılıkları meydana çıkarıp güçlendirmeli”

Bu cümle beni kalbimden vurdu. Bir öğretmen olarak, okulda ne yaptığımı sorgulamama neden oldu.

Sevgili “Wolf’un konuşmayı yaparken sağduyusunu kaybetmediğini anladığım ve kendisine hayran kaldığım kısım işte burada.

Bu kitabı okumama vesile olan mor düşler kitaplığı ve gonca teşekkür ederim. dün akşam etkinlik kapsamında filmi de seyrettim. yarın onu da yorumlarım inşallah. Tatil yoğunluğu nedeniyle son güne kaldım. Umarım şubat ayında daha organize olurum. 

selametle....