Her ay bir film, bir kitap etkinliği (Parasite)

Selamlar

Son iki yıldır ekran diyeti yapıyordum. Öyle olunca film yada dizi sektörüyle kopmuştum. Sevgili Gonca’nın başlattığı her ay bir kitap bir film etkinliği benim için iyi oldu. Bu etkinlik olmasa Parasite filmini neredeyse duymayabilirdim. Gerçi bir ara izlenecek site yok diye film değişti, gerçi ben o filmi de seyrettim :) ama Kayseri’de bir sinema salonu Parasite'yi getirince, atlamayalım dedik.

Aslında bir haftayı geçti seyredeli. Ama hayat şartları, sonra da malum milletçe duygu durumumuz yazmamı geciktirdi. Ama filmin işlenişi ve konusu o kadar enteresan ki, üzerine birkaç kelam etmeden geçmek istemedim.

Birkaç tane Kore dizisi seyrettim ama ciddi bir fanları sayılmam. Makul süreleri ve konuyu hikâye edişlerini beğenirim. Bu filmde malum bir Kore filmi. Fakat benim seyrettiğim dizilerdeki gibi minnoş hikayelerden değil. :)

Film iki ailenin etrafında dönüyor. Park ailesi, hikayemizin zengin ailesi. Kim ailesi ise, hikayemizdeki fakir aile. Sanırım yönetmen bizim Kim ailesinin yanında yer almamızı planlamış. Genel görüntü de o yönde. Ama o ailenin ahlak kriterleri benim için korkunçtu. “Amaca giden yolda her şey mübahtır” anlayışı, beni her daim ürkütür. Ailenin oğlu ve kızı iş bulabilmek için, malum sahte evrakları düzenlediler, bir şekilde işe girdiler. Buraya kadar anlayış gösterilirim. Benim kişisel değerlerime buda ters ama şartları düşününce kabul edilebilir bulalım. Ama evim şoförü ve hizmetçisini işten attırıp, baba ve anneyi işe aldırma maceraları bana “yok artık “dedirtti. Hayat şartları ne kadar zor olursa olsun, bir başkasının üstüne basarak yol almak ve bunu bu kadar doğal yapmak çok ürkünç bence.

Filmimizin zengin ailesi, hikâyenin en zavallı grubu. Çoluk çocuk hepsi, vahşi doğada yalnız kalmış gibiydiler :) Hele de evin en küçük oğlunun travması bile, diğer sosyal sınıf nedeniyle ortaya çıktığı düşünülünce, Kore’de varlıklı olmak maddi manevi tehlikede olmak sanırım. :))

İşin açıkçası, seyredeli epey bir zaman olunca ve bu süreçte çok şey olup, zihnim dağılınca, toparlamakta zorlanıyorum. Ama bulursanız mutlaka seyredin derim. İnsana sosyolojik, kültürel ve ahlaki açıdan analiz imkânı veriyor. Mesela ben nete düştüğünde mutlaka bir kere daha seyredeceğim.

Beş şiş çorap açıklamasında son düzlükteyim. Fotoğrafları çektim. Resimleri düzenleyip, yazıyı hazırlayacağım. Yarın değilse çarşamba günü yayınlamış olurum. 

 Bu ara kendimce bir karar aldım. Her paylaşımımda ulaşabildiğim kadarıyla şehitlerimizden birinin fotoğrafını paylaşacağım. Ben onun aziz ruhu için bir Fatiha okuyacağım. Paylaşımımı gören herkesten de rica ediyorum, lütfen sizde okuyun. Bu babayiğit Bursa'lı Tolga Can Yılmaz. Rabbim gani gani rahmet eylesin. Yattığı yer nur olsun.

Evet maalesef hayat devam ediyor ama bu ara biraz böyle devam ederse kendimi daha iyi hissedeceğim. 

Allah'tan, bizim huzurumuz için gece gündüz terini döken, kanını döken yiğitlerimize,hayırlı zaferler diliyorum. Yolları açık olsun.

Selametle…