Tatil Başladı

Selamlar

Anne babaların evlat sayısına göre yaşadığı, okulun ilk günü ya da mezuniyet heyecanı, biz öğretmenler için her yıl yaşanır. Peki her yıl yaşanıyor olması heyecanından bir şey eksiltir mi? Tabi ki hayır. Nasıl her sınıfın her dersin enerjisi farklıysa, her başlangıç ve her sonun da heyecanı farklıdır bizde :) 

Bu sene 12. sınıflara dersimin çok olması da mezuniyet heyecanımı ikiye katlamış olabilir. Bu hanım kızlar benim en tatlış sınıfım olan 12/A'nın öğrencileri....

Yeri gelmişken öğretmenin öğrencileri arasında ayrım yapması söz konusu değildir. Farkı yaratan tek şey, öğrencinin davranışlarıdır. Bazı öğrenciler sizinle daha yakın ilişki geliştirir. Etrafınızda döner, soru sorar, derse katılır ve ister istemez bu çocuklar hem sınıfta hem kalbinizde özel bir yer edinir :) Fotoğraftaki minnoşlarım gibi :) 

Sene sonu öğretmenler kurulu toplantısından sonra tatil öncesi son bir buluşma organize edelim dedik. Üzerine çok düşünmeden spontane gelişti. Kırk defa düşünüp plan yapsan tutmayacak işler kendiliğinden oluveriyor bazen. Bu buluşmayı bir hafta öncesinden ayarlasak bu kadar kalabalık olması imkansızdı :)) 

Toplantı sonrası hadi çıkalım dedik ve toplanmıştık bile :) Hatta erkek arkadaşlar fena halde kıskandı :))) 

Unesco'nun dünya mirası geçiçi listesine girmeye hak kazanan Koramaz Vadisinden söz ettim burada sıklıkla. Belediyenin Koramaz Vadisindeki tesisine gitmeye karar verdik. Vadi zaten harikadır. Tesis de çok başarılı. Kahvaltı programına yetiştik. Mis gibi temiz havada harika vakit geçirdik. 

Tatil enerjisi yüksek başladı. Sevgi'yi tanıyorsunuz zaten. Küçük bir burun ameliyatı geçirmişti iki hafta önce. Ziyarete gittim. Sevgi'nin motif denemeleri vardı. Parça parça. Bunları bir araya getirip battaniye yapalım demiştik ama Sevgi yoğun çalıştığından pek fırsatı olmadı. Gitmişken onları da alıp geldim. Düzeni bana bıraktı Sevgi. Motiflerin ve yüreğimin bizi götürdüğü yer aşağıdaki gibidir efendim :) 

Hem battaniyeyi teslim edeyim hem de ördüğüm çantaya renk takviyesi alayım diye Sevgi ile buluşma ayarladık. Sevgi sadece pazar günleri izinli. Madem hava mis gibi madem tatil günü dışarda vakit gerçirelim dedik ve Gültepe parkına gittik. Mütevazi bir sofra hazırladık. Sohbet muhabbet ve hobilerimiz ekseninde kaliteli zaman geçirdik :) Benim çanta mı? Bu ara Zara markası ile kapışma halindeyiz. Bitince paylaşırım tabisi :)) 

Sevgi kısır yapmıştı. Türk hatunlarının en sevdiği ikramlardan biridir malum. Ben patatesli ekmek yaptım. Bir televizyon kanalındaki yemek programından öğrenmiştim. Kendimce geliştirdiğim bir tarif. Şu an tarifini burada paylaşıp paylaşmadığımı hatırlayamadım. Geriye doğru bir arşiv taraması yapar, paylaşmadım .ise not düşerim mutlaka :) 

 

Gültepe parkı, şehrin içinde o hengamenin, trafiğin içinde aslında fakat resmen kurtarılmış bir ada gibi. Parka girince başka bir boyuta geçiyor gibisiniz. İki adım sonrasının AVM ve şehir kalabalığı olduğunu fark etmek neredeyse imkansız. sessiz, huzurlu ve dingin.

 Toprak insanın mayası. Tabiatla baş başa kaldığı, toprağa basabildiği ölçüde huzurlu insan. 

Nükhet Duru'nun, Mahmuresi gibi yedik, içtik, yere yaydık battaniyemizi çayımız, kitaplarımız, önümüzde renkler. pek keyifli vakitler geçirdik. 

 

Akşam eve dönünce, dünya dedi "dur orada, unuttun sen benim cilvelerimi, yeter bu kadar huzur. Al sana bir can ağrısı, hatırlatayım kendimi sana" 

Domates konservesinin kapağını açmak için bıçakla kenarından pırtlatayım dedim ve bıçak kayıp parmağı götürdü. Yaralı kuzu olduk anlayacağınız. 

Bu kesik aslında eğitimin bir parçası gibi. Hadi dön şükret sahip olduğun her şey için, dedi bana. Şükürler olsun Rabbim verdiğin ve vermediğin her şey için. 

Selametle...