Sevgili torunum;
Ben bu mektubu yazdığımda annen, henüz üniversite üçüncü sınıf öğrencisi. Bu mektubu yazdığımı da bilmiyor. Belki ona hiç söylemeyeceğim. Benden sonra blogum aklına gelip baktığında karşısınıza çıksın diye yazıyorum. :)
Dedem; evlat sermaye ise, torun kârdır, derdi:) Anneannemin, babaannemin ve dedemin bizlere olan sevgisi bana ışık oluyor. Şu an yaşamadığım bir duygu için heyecan hissetmeme ve muhabbet duymama neden oluyor. Bu nedenle onlara çok teşekkür ediyorum.
Evlatcığım, sen geldiğinde hala hayatta ve sağlıklı olmayı diliyorum kendi adıma. Doğumuna şahitlik etmeyi, bakımında annene yardım etmeyi hayal ediyorum. Seninle sinemaya gidebilmeyi, seninle bir cafede oturup, sohbet edebilmeyi diliyorum. Okuduğumuz kitaplar hakkında konuşabilmeyi...
İnşallah tarih okumalarını seven bir genç olursun. Edebi metinler beni heyecanlandırdığı kadar seni de heyecanlandırır. Umarım öğrenmekten ve öğretmekten zevk alırsın. Bana yeni gelişmeleri anlatmak seni mutlu eder, inşallah. çünkü ben dinlemekten büyük zevk duyacağımdır.
Umarım aramızda güvene ve sevgiye dayanan bir ilişki yaşanır. Öyle olmadığını varsayalım, ergenlik, zamanın etkileri aramıza mesafeler koydu diyelim... Şunu bilmeni istiyorum şimdiden, her şart ve durumda sen benim için dünyanın en özel insanı olmaya devam edeceksin.
Kuzumun kuzusu, senin günün birinde olma ihtimalini bile çok seven bir anneannen var, bunu sakın unutma.
Muhabbetle....
3 yorum:
Ne güzel, içten yazmışsın. Keyifle okudum. Torun sevgisi başka sanırım, tabi gerçekten sevmeyi bilen için.
ya valla çok duygulandım yine, sen bugünlerde hep böyle yazıyon sanki :) dede sermaya torun kar, süpermiş, çok sevdim :)
çok duygulandım...
Yorum Gönder