Wonder/ Mucize filmi

Selamlar

Etkinlik yazım son güne kaldı maalesef. Yolculuklarda netin izin verdiği kadar, aralıklarla yeniden seyredebildim. 

Hikayenin macerası üç dört yıl önce arkadaşımın hediye ettiği bir kitapla başladı benim için. Motif etkinliği yaptığımız bir grup var, birbirimize motif örüp, paket hazırlıyoruz. Pakete mutlaka bir kitap eklemeyi adet edindik. Sevgili Gonca'nın benim için seçtiği kitap,

 R. J. Palacio'nun Mucize isimli kitabıydı. Kitap son derece insana dair özel bir hikayeydi. Genetik bir problemden dolayı, yüzünde ciddi kusurlarla dünyaya gelen August ve ailesinin hikayesi. Kitabı okuduğumda dikkatimi çeken bir kaç cümle olmuştu. İlkinde August, çirkin bir yüz hayal edin, düşünebileceğiniz en çirkin yüz olsun, ben ondan bile daha çirkinim diyordu. Bu duyguyla yaşamak ne zordur.

Sonrasında yine August, beni görenler hemen kafasını çeviriyor. bir kısmı beni görmek istemediğinden, bir kısmı ise, iyi niyetle bakışlarından rahatsız olmayayım diye, yani beni düşündüklerinden kafasını çeviriyor. Bilseler ikisi de çok incitici, diyordu. Kendimi sorguladım, böyle fiziksel kusurlu biriyle karşılaştığımda ne yapıyorum diye. Ben malesef, August'un rahatsız olduğu ikinci kısım insan sınıfına girdiğimi fark ettim. O kişi rahatsız olmasın diye kafamı çeviriyorum. Kırdığımı incittiğimi hiç düşünmeden. Kitabı okuduktan sonra kendimi revize etmeye başladığım bir konu oldu. 

Filme gelirsek, Ben kitabı okuduktan sonra film seyretme konusunda biraz isteksiz olurum normalde. Kitabı okurken zihnimde oluşan dünyanın değişmesinden korkarım. Nadir olarak hem kitabını okuduğum hem filmini seyrettiğim bir hikaye oldu. Filmi seyretmeme Julia Roberts'ın oynamasınında etkisi oldu. Kitabı okurken en sevdiğim kısım, hikayenin sadece August açısından değil, ailenin diğer üyesi olan ablanın hisleri açısından, August'un arkadaşları açısından anlatılmış olması dikkatimi çekmişti. Film bu detayı güzel işlemiş, o açıdan sevmiştim. Film not düştüğüm gibi, seyredip sevdiklerimdendir, tavsiye edilir. 

Öğretmen olarak, kendi tecrübemden bahsetmeden olmaz. Yedi sekiz yıl önceydi sanırım, ilk defa öğrenme güçlüğü olan, özel çocuklardan biri, bizim okula başladı. Okulumuz normal bir liseydi. Hepimiz çok endişelendik. Daha önce hiç karşılaşmadığımız bir durumdu. Faydalı olamayacağımızı, çocuğa katkı veremeyeceğimizi düşünüp endişelenmiştik. Çünkü bunun eğitimini almamıştık. Ama dört yılın sonunda sadece Samet'in değil, diğer çocukların bile nasıl olumlu yönde değişip geliştiğini gördük. Özel eğitime ihtiyacı olan çocukların, eğitimlerinin bir bölümünü normal çocuklarla devam etmesi son derece önemli. Gerçi toplum bu anlamda son derece olumlu gelişti. En azından benim çalıştığım okulda, her sene mutlaka altı yedi tane bu tür öğrencimiz olur. Nasıl değişip gelişimlerine şahit olmak, çok güzel bir deneyim.

Farkındalık adına hem kitabın, hem filmin aileler tarafından görülmesinin toplum açısından faydalı olacağını düşünüyorum.

Selametle...