Berat Kandilimiz Mübarek olsun.

Selamlar 

Adım adım mübarek Ramazan'a doğru yol alıyoruz.

Aslında bu yazıyı Berat Kandili gecesinde, yurt nöbeti sırasında yazmayı planladım. O geceden bir fotoğrafla başladım ama kısmet değilmiş diyelim. Kandil günü, pansiyon nöbetim vardı. Aynı zamanda -Allah kabul etsin- oruç tutmuştum. Bir grup öğrencim de oruçluydu. Akşam yemeği saatinden bir saat sonra iftarımızı ettik. Gençler yürümek istediler. Normalde belli bir saatten sonra bahçeye bile çıkmak yasak yurtta. Ama o gün Zeynep Hoca da firar kafasında olunca :), okulun alt tarafındaki markete kadar yürüdük gençlerle. Fotoğraf o yürüyüşün sonundan, okul bahçesinden. Aman Ebubekir Hoca duymasın :)) 

Bu ara, tüm akisiyonumuz, üşüyenleri ısıtmak üzerine. Malesef büyük acılardan geçiyoruz, herkesin malumu. Kendimizi rahatlatmanın tek yolu, bölgeye desteğimizi sunmak. Bu bereleri daha ilk günlerde okulumun hazırladığı yardım tırı için örmüştüm.

Tığla örmenin şişle örmeye göre daha hızlı ilerlediğini keşfettiğimden beri tığla örüyorum bereleri. Yurdumuz ilk iki hafta okullar tatil olunca bölgeden gelenler için geçici barınma imkanı verdi. Ayrıca ihtiyaç olabilecek ne varsa toplamaya çalıştık. Yurtta kalmadığı halde, ihtiyaçları için uğrayan depremzedeler de oluyordu. Bu bere şu malesef meşhur Ebrar Sitesinden kurtulan bir ailenin küçük oğlunu ısıtacak artık 

Evde uygun olan tüm iplerle neredeyse bere ördüm. Hepsi de çok şükür, bir yaraya merhem olmak için yola çıktı. 

Tokaların tarifini sevgili Atölye Hobi you tube sayfasından aldım. Antakya'dan gelip, bir süre bizim yurtta kalan iki genç öğretmen hanıma hediye ördüm. 

 

Yurt nöbetim sırasında tanıştık Özge ve Gamze öğretmenlerim ile. Gamze Hoca, en çok da kütüphanesi için üzülüyordu. Benim artık herkesin tanıdığı Sevgi arkadaşımın doğum günüydü. Grup ona pasta parası göndereyim derken abartmayı sevdi. Biz de Sevgi ile beraber kızlara kitap alalım diye düşündük. Hafta sonu buluşup hem sohbet ettik hem de kitaplarını teslim ettik. 

Sadece maddi destek sağlamak yetmez, bu insanların bildikleri dünya alt üst oldu. Onlara dokunmak, yalnız olmadıklarını hatırlatmak çok önemli. 

Kandilden beri güncel de olanlar şunlar. Haberleri takip ediyorsanız, Kayseri'nin iki üç günde bir deprem yaşadığını duymuşsunuzdur. Faylardaki büyük kırılma ve yer değiştirme, Kayseri'ye deprem fırtınası olarak yansıdı. Geçen hafta salı ve cuma sabahı depremler yaşandı. 

Salı günü, İncesu merkezli bir depremdi. Ben okulda ve nöbetçiydim. Son dersteydik. Benim dersim yoktu fakat nöbetim olduğu için okuldaydım. Öğretmenler odasında kitap okuyordum. Bir anda masa kolumun altından kaydı. Gençler aşağıya inmeye başladı. Bölgeden gelen gençler çok perişan oldu kuzularım. duyguları tetiklendi malesef. 

Benim cuma günü dersim yok. Öyle olunca, Ramazan öncesi Sivas'a büyükleri ziyaret etmeye gidelim dedik. Perşembe okul çıkışı yola revan olduk :)) Allahtan yorgunum diye tembellik etmemişim. Cuma sabah Kayseri, o büyük depremlerden sonraki en şiddetli sarsılmasını yaşamış. Sabah 5.29 da şiddetli bir sarsıntı ile uyanıp yine sokağa fırlamışlar.

Uzmanlar 5,5 şiddetine kadar çıkabileceğini söylüyor. 

Bir hafta da iki üç defa sallanır olduk. İnsanların psikolojisi çok kötü. Bu ortamda şımarıklık etmek istemem ama Kayseri'nin ciddi psikolojik desteğe ihtiyacı var. Kiminle konuşsam anksiyete tavan yapmış durumda. Arkadaşın kızı üniversite sınavına hazırlanıyor. Onun stresi de tetikledi ve kız eve giremiyor. Ailecek 15 gündür arabada kalıyorlar.Ddurum bu kadar vahim yani. 

Sivas'tan bugün döndük. Frida Blanket'in eksik motiflerini örüp birleştirdim. Hatta kardeşime hediye bile ettim. :) Bu süreçte iki kitap bitirdim. Üçüncüye başladım. En kısa zamanda onların notlarından oluşan bir post hazırlayacağım. Tabi Allah nasip ederse. 

Selametle.