Selamlar
Şu an kaçabilseydin nereye giderdin?
Özlemcim, nereden aklına geldi be güzelim. Ben, yengeç burcu bir insan evladıyım. Evim mabedim gibi. Nereye kaçayım diye düşünmekten devrelerim yandı tüm gün :)
Düşünürken aklıma, Isparta'da çalıştığım süreçte, aldığım bir eğitim geldi. Gölcük depreminin olduğu zamanlardı. Hepimiz milletçe travmatik olmuştuk. Isparta Rehberlik Araştırma Merkezinde görevli yetkililer sağ olsunlar, okullarda "güvenli yer" eğitimi planlamışlardı.
O sürecin en popüler konusu, deprem sırasında nasıl güvende kalabiliriz? Nelere dikkat etmeliyiz? Bu konu eni boyu tartışılıyordu. O vakitler çok bilmiyorduk ama artık okullarda hem eğitimini vere vere hem de tatbikatlarla artık, başımızı koruyup, hayat üçgeni oluşturmamızın önemini biliyoruz.
Herkesin bu konuyu tartıştığı bir dönemde, psikolojik rahatlama pek kimsenin aklına gelmiyordu. Halbuki travma atlatan kişilerin, tıpkı fiziksel olarak güvenli alana ihtiyaç duyduğumuz gibi, psikolojik olarak da güvenli yere ihtiyacı oluyordu.
Aldığımız eğitimde, gözlerimizi kapatıp, bizi mutlu edecek bir yer hayal etmemizi istediler. Bu yer, gerçek bir mekan olabileceği gibi hayalimizde olabilirdi. Hepimiz denileni yaptık, O zaman ben ağaçlı, çiçekli bir yol hayal etmiştim. Sizin için Pinteresti gezdim, hayalime en çok benzeyen fotoğrafı bulmak için. En çok benzeyen fotoğraf, işte bu...
Şimdi şurada bir bank olsa, yanımda bir termos kahve, çantamda motif öreceğim ip ve tığ, elimde Alev Alatlı'nın kitabı...( etkinlikte bu ay okuduğumuz yazar malum 😊) Mis gibi olurdu 😉
Yarın görüşmek üzere, selametle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder