Tatilden Kalanlar-2

 

Selamlar

Tatil anılarına devam efendim. Bayram önü Sivas'tan döndük kızımla. Çünkü, Allah kabul etsin, biz yıllardır kurbanı, dayım ve kuzenlerimle beraber hisse olarak keseriz. Evet, dayımın biri Kayseri'de yaşıyor. Ben bir polisle evliyim. Polisler kendi şehirlerinde çalışamıyor. 23 yaşımızdan beri, hep çok uzak illerde yaşadık. Yaşadığımız yerlerde çok şükür dostlarımız oldu ama akrabadan hiç kimsenin olmadığı bir hayattı bizimki. Kayseri bana bu konforu sağlıyor. Dayım ve kuzenlerim var burada :)) 

Dayım, organize sanayide, bir mermer fabrikasının ortağı. Fabrikanın ortamı, kurban kesmek için çok müsait. Biz her sene, bayramın ilk günü, eşim namazdan gelir, kahvaltıyı ederiz ve fabrikaya geçeriz. Çoluk çocuk herkes gider. Erkekler kurbanın işleri ile meşgul olurken, biz hanımlar ve çocuklar bahçede vakit geçiririz. 

Dayımın torunlarından ikisi henüz bebek, sabah erkenden toparlanamamışlar. Geç geldiler o yüzden. Bizde yengemle attık bahçeye kilimi, kek ve kahve götürmüştüm, keyif yaptık. Bende bloğa dönme kararı alınca, mayıstan kalan körlük kitabına bir göz gezdireyim, notlarımı düzenleyeyim diye yanıma almıştım. Sessiz huzurlu bir saat, çok iyi geldi. Sonrası tatlı bir koşturma. yemekhanede, çalışanlara yemek yaptık. çocuklar geldi. Bayram gibi bayramdı. 

Bayramın ilk günü, aynı zamanda benim doğum günümdü. Sivas'tan gelmeden önce, kardeşcanlar bayram kalabalığında araya kaynamasın diye bana minik bir parti hazırlamışlardı. Kardeşimin evinde gizlice hazırlanan partiden hiç haberim olmadı, tam bir sürpriz. 😅 Şaşkın hallerimin fotoları var ama tabi ki buraya koymayacağım hahahaha.

48 Yaşına giriyor olmanın bir önemi yok, kardeşlerinle bir aradaysan sana böyle bir masa hazırlanır, her türlü 💝 Canlarım benim, Allah eksikliklerini vermesin. 

Hayatta şükrettiğim çok şey var. Rabbime bana bahşettiği her şey için çok teşekkür ederim ama en çok ta hayatıma kattığı insanlar için. Sivas'tan eve gelince beni bekleyen, Özgecan'ın güzel kalbiydi. Doğum günüm için, sipariş etmiş. Kızımla organize olmuşlar 💓 Bu arada Özge, benim meşhur motif grubumun Tekirdağ, Çorlu'da yaşayan üyesi. Bir Elazığ türküsü diyor ya hani; "iki gönül bir olsa 1 aylık yolda ne var" diye. Özge'ye hissettiğim yakınlık tam da bu türden bir yakınlık. Aramızda kilometreler var ama kalbi kalbimin yanında atıyor. Bana hiç ummadığım anlarda "seviliyorsun" mesajını verme konusunda üstüne yoktur, candır o. Dünya gözü ile görmek, sarılmakta nasip olur inşallah. Çok Amin. 

Bana doğum günü sürprizi bitti mi, tabi ki hayır. Fabrikadan ayrılıp, eve gelince, eşim ve kızımda pasta keselim demişler, onlarla da bir kutlama yaptık. Malum, kurban bayramının işi çok. Kurban paylarını hazırlayalım, eve kalacaklardan kıymalıkları ayıralım, işe güce bakalım diye harekete geçtik, pat kapı çaldı. Bu defa İstanbul'dan Nilgün, motif grubumun sevgili patronu. bana bu güzel pastayı göndermiş. Oturdum ağladım bu defa. 💖 Can dostlarım iyi ki varsınız. İyi ki size denk düşmüş yolum. 

Gün boyu tatlı tuzlu bir sürü şey yemiş olunca, Nilgün'ün pastasına yer kalmadı tabi. Bayramın ikinci günü sabahtan, yeniden Sivas yolcusu olunca, oraya götürmeye karar verdik. Görümcemin doğum günü de benden bir gün önceydi. Onlarla beraber, gelin görümce pasta kestik. Gerçi pastamız yaptığı yolculuktan dolayı biraz dağılmıştı ama zararı yok 😊

Biz pasta keserken, muzur küçük kardeş yaramazlık peşindeydi. Eşimin en küçük kardeşi, Yunus efendi. Evli, iki tane oğlu var ama ablasını ve beni görünce içindeki çocuk harekete geçiyor, durduramıyoruz, hahahhaha 

Bayram soframız, giderek kalabalıklaşıyor. şükürler olsun. Görümcemin oğlu ve gelini de vardı dedemizdeki yemekte. Malesef bazı eksikler var sofrada ama yine de çok güzel bir gündü. 

Ertesi gün, Yunus'un evinin bahçesinde, ailecek kahvaltı ettik. Aile dünyadaki en özel şey sanki. Kişi en doğal en mutlu ailesinin yanında hareket ediyor gibi. Bu arada söylemek istediğim bir şey var. Çiftler, bir diğerinin ailesinin yanında, rahat olmadığını, o yüzden görüşmek istemediğini söyleyebilir. Farklı yaşamlardan gelip, bir olmaya çalışmak evlilik. Zor iş. Fakat karşındaki insanlara şans verdiğinde, anlamaya çalıştığında, affedici olduğunda çocukların için büyük ve güçlü bir aile kazanmış oluyorsun. Yukardaki fotoğrafta kameraya beraber gülümsediğim insanlarla, özellikle ilk yıllarda benimde sürtüşmelerim oldu, kalp kırıklıklarım. Ama büyütmeden atlatmayı bildik. dediğim gibi, anlamaya çalışarak, affederek, başardık bunu. yeni evli ya da evlenmek üzere olan birilerine denk gelir umuduyla yazıyorum bunları. Evlilikte iyi geçinmenin ilk koşulu, buna niyet etmek, sakın unutmayın.

Hadi bugünü eşimin ailesine ayırmış olayım. Sadece bilgi olsun diye söylüyorum yoksa fotoğraftaki herkes aynı zamanda benim ailem 💓 Bayramdan sonra bir müddet daha Sivas'ta kaldık. Kızımın satajı devam ediyordu. Sivas'ta Gardaşlar tepesi denir, ormanlık bir alan var. Belediye mesire alanı olarak düzenledi. Ayrıca bazı tesisler var. Düğün salonu, kafe gibi. Cubba kafe onlardan biri. Öğle sıcağında gittiğimiz için, terasında oturduk. yoksa cubbaları da çok keyiflidir. 

Bahçesinde böyle özel alanlar oluşturulmuş. Hem dışarıdasın, hem sana özel bir alan. Coronadan önce akıl edilmişti. Hep mantıklı bulmuştum zaten, Coronadan sonra iyice kanaat getirdim. :)) Rakımı yüksek bir yer, dediğim gibi tepe. akşam üstü gidip, gün batımını seyretmek çok güzel oluyor. 

Birkaç yıl önce gittiğimizde çekmiştim. Cubba kafede güneş batımında ortamda masalsı bir hava oluyor. 

Madem aile günü oldu bugün. Yazıyı evin en küçüğü, huysuz ve tatlı bir küçük adamla bitirelim. Yunus Efendi'nin küçük oğlu. Ömer Kerem. Çok farklı bir havası var. Uzaktan cilvenin bini bir para, o güzel gözleriyle, kirpikleri ile insanı tavlar ama yaklaşıp öpmek istediğinde kıyamet kopar. Onu uzaktan sevmek aşkların en güzeli yani. Corona bebesi tam hahhahahah 

Görüşmek üzere, selametle....