Hoşgeldin Bebek

Selamlar 

İki gündür kısıtlanmanın, koronadan kaynaklı değişen yaşamlarımızın etkilerini sonuna kadar hissettim. Benim en küçük kardeşimi ikinci defa anne olmaya hazırlanıyordu. Bebeğimizin doğumu daha haziran ortası gibi bekleniyordu. İki gün önce gece yarısı bir telefon, kardeşim gebelik zehirlenmesi geçiriyormuş, tansiyonu 17/9  ve hastaneye yatırmışlar. Daha önce hiç tecrübe etmediğimiz yeni bir durum. Tabi netten baktım, nedir ne değildir diye. Aman Allah'ım nasıl korkunç şeyler yazıyor. Hem anne, hem bebeğin hayati risklerinden bahsediyor. Doğal olarak endişe tavan yaptı. Çorum'da yaşıyorlar. Aslında çok uzak değil ama bu kısıtlamalar nedeniyle izin almadan yola çıkmak imkansız. Sonra o gece damat beyin kardeşi asker olunca izin konusunu çok düşünmeden eşiyle yola çıktı. Ankara'da yaşıyorlar. bizden daha yakın. Yalnız kalmadılar şükürler olsun. O gece tansiyonuda düştü kardeşimin. Biraz rahatladık. Ertesi gün damat beyin kardeşi annemi, kendi annesini, diğer kardeşimi Sivas'tan alıp, Çorum'a gitti. Bir anda evde nüfus kalabalıklaştı. Öyle olunca ben izin alıp gitme işini ertelemek zorunda kaldım. Annem ve dünürümüz yaşlı insanlar ve ev yeterince kalabalık. Kısacası "salgın nedeniyle hayatlarımız değişti" cümlesinin ne anlama geldiğini iliklerimize kadar hissettik. 

En son gelişme, dün sabah bizim küçük adam birazda mecburen dünyaya geldi. Şu an 33 haftalık, 1.400 gr. O minicik canıyla, düştüğü dünya yurdunda imtihanını vermeye başladı. Genel durumu iyi. Ama yenidoğan yoğun bakımında tabii. Hemşire ablası bu geceyi atlatırsa daha umutlu olacağız dedi. Gece bitmiyor.

Yanına bile gidemediğim ama endişesini yüreğimin en derininde hissettiğim küçük adam, hoşgeldin, bizimle kal. Bu küçük adamın bir ablası var. Adı Hiranur. İki gündür duam "Allah'ım, annesini ve kardeşini Hiranur'a bağışlasın" Amin.

Baktım ki, sadece oturup düşünmek beni depresif yapacak, hobilerime sarılmak en iyisi. Balkondaki takımın minderlerini değiştirmeyi düşündüğümü yazmıştım. Onları yeniledik. Bende balkon dekorunu yenilemek adına, yastık örmeyi planlamıştım. Daha önce ördüğüm sofi karelerini, balkonda kullanmayı düşünüyordum zaten. Teklilere onu kullanınca, ikili koltuk için yastık örmeyi planladım.

Koltuğun ortasına böyle dikdörgen bir yastık düşündüm.

Bu modeli de acayip beğeniyordum. köşelere kare yastık düşününce denemeye karar verdim. Bu işler böyle olmasa bu kadar çabuk bitmezdi. Şimdi bu modelden, bir tane daha öreceğim. 

Yastıkların arkasını örgü yapmamaya karar verdim. İpler bu kadar kıymetliyken :) Yastıkların arkasını uygun kumaşlarla kombin yaptıracağım. Malesef benim bir dikiş makinam yok. Bu süreçte en büyük pişmanlığım oldu. O nedenle terzi bir arkadaşa yaptıracağım. Bakalım bayrama yeni dekorumuz yetişecek mi?

Bu arada sehpa içinde yeni bir örtü öresim var. Alternatifleri değerlendirmeye çalışıyorum. 

Ayrıca bugünlerde, Nurettin Topçu'nun Yarınki Türkiye isimli kitabını okuyorum. Eğitim sendikalarından biri, lise çağındaki çocuklar için hazırladığı bir proje kapsamında , öğrencilere okutuyordu bu kitabı. Çoğu kişi kitabı ağır bulmuştu, öğrencinin düzeyi için. Ama biz bu gençleri zorlamadıkça gerçek kapasitelerini ne biz ne de onlar göremeyecek gibi. Kitap tamam biraz ağır ama emek olmadan yemek olmuyor değil mi. Özetle bir 100 sayfa okudum ama hayran kaldım. Gerçekten her Türk genci okumalı bu kitabı, sağlam ve milli bir ufuk kazanabilmek adına. Daha sonra kitaptan birkaç alıntıyı da paylaşırım inşallah 

Duanıza talibiz. Hayırlı cumalar. Selametle