farkındalık üzerine

selamlar 

cuma saati geçti ama cuma bitmedi sayalım, hayırlı cumalarınız olsun efendim. bu iki haftada ders programımın ne kadar değiştiğini anlatamam. değişim hızına yetişemedim ve bugün falso verdim. ben dersim beşinci saatte başlayacak sanıyorum. sabah kahvaltıdan sonra taze fasulye pişirdim. ocağın altını kapattım, yürüyüşe inmeyi planlıyorum, müdür yardımcımız aradı. "hocam derse gelmediniz bir problem mi var "diye. ben şok tabi "hocam ders beşinci saatte değil mi" dedim şaşkınlıkla. hala utanıyorum yirmi bir yıldır ilk kez dersimi unuttum. yaşlılık belirtisi mi acaba.

motifli hırka örüyorum. daha önce söylemiştim. motiflerde yarıyı geçtim. mevsimi geçmeden giyinmek istiyorum. umarım yakında bitirebilirim.
ben felsefe öğretmeniyim. okulun ilk haftaları olunca felsefe giriş konularını anlatıyorum. bilgi, bilinç, öz bilinç gibi kavramları öğretmeye çalışıyorum. bugün derste öz bilinç kavramından yola çıkarak, farkındalık hakkında konuştuk. tabi çevremizde olup bitenin farkında olmak, duyarlı olmak çok kıymetli ama asıl sorumuz kendimizin ne kadar farkındayız.
 "ben kimim" sorusu malum "sofinin dünyası" adlı kitabın ilk sorusu. belki de hepimizin ilk ve en önemli sorunu. insanlar çoğu kere, neyden zevk alırlar, onları ne mutlu eder, insanlardan beklentileri nelerdir bilmiyorlar.
Husserll "insan için en bilinmeyen fenomen kendisidir" diyor. yerden göğe haklı. reklamlar, diziler, sosyal medya bizi bir şeylere, bir yerlere sürüklüyor. durup düşünmek, "bu bahsi geçeni, gerçekten istiyor muyum yoksa birilerinin, bir şeylerin etkisinde kalıyor muyum", diye sorgulamak. ne bileyim bize ve halimize fizan kadar uzak sanırım. mesela kadınlar tek taşı olmadan mutlu olamayacağını zannediyor. önünde dizlerini yere koyup tek taş uzatan bir adam yoksa o evlilikte mutlu olamayacağını var sayıyor
. birde kendini çocuğunda gerçekleştirmek isteyenler var. çocuğunun sınav başarısı onun sınav başarısıymış gibi, başarısızlığı onun başarısızlığıymış gibi algılayan aileler. gençlere hata yapıp, hatasından ders çıkarma fırsatı vermiyor.
 özetle kendi kendini tanımamış, ne istediğini ne beklediğini bilmiyor. aksi gibi çocuğununda kendini bulmasına fırsat vermiyor. malesef bu kısırdögü devam edip gidiyor. artık biraz daha düşünmeye, biraz daha sorgulamaya, sakince bir köşeye geçip, külahlarımızla sohbet etmeye başlasak ne hoş olacak.
bütün bu söylemlerle gençlerde ilgi ve merak uyandırmayı başarmış olmayı umuyorum. akşam eve gelince; ben bu sorulara nasıl cevap veriyorum dedim kendime, mesela beni ne mutlu ederdi şu ara.

burası sivasta tarihi meydana bakan kitap okuma köşesi. belediyenini bir hizmeti. aşağıda kitaplar var. küçük bir merdivenle asma kata çıkıp, şehir manzarasına karşı seçtiğin kitabı okuyabildiğin bir mekan. mesela burada 2 saat geçirebilsem mutlu olurdum.

yine sivasta; hobi malzemeleri satan bir dükkanın dekoru bu sevimli süpürge. dikiş makinam olsa bu minnoştan yapsam, balkonumda dekor olsa çok mutlu olabilirim.

sohbetinden keyf aldığım dostlarla vakit geçirsem, mutlu olurdum

İskender Pala, her zaman sarsıcı başlamayı bilir. Abum Rabum'un giriş sayfası. okuyup yazdıklarımız, hayatı sorgulayışlarımız, hepsi kendinde yeni bir kendilik bulmak için değil midir. Sokrates "sorgulanmayan bir hayat, yaşanmayada değmez" diyor. yaşanılır bir hayatta kendini kesfetmekle, başlıyor. yeni bir kendilik yontmakla. Allahta bizden bunu bekliyor. yoksa yarattığı onca canlı içinden neden bize akıl ve irade vermiş olsun.

bu keki, kendi irademle, etki altında kalmadan yaptım.:)) her şey evde tam buğday ununun varlığını fark etmemle başladı. neden olmasın denemeliyım dedim sütümde yarım yağlıydı. alışık olduğumuz kek tadından biraz daha kuru ama daha masum olduğunu umuyorum. çünkü kahvenin yanına iki tane hüplettim.

güzel bir hafta sonu olsun. selametle...